Pies domowy to nazwa gatunkowa zawierająca w sobie wiele różnych ras. Przez ingerencję człowieka i selektywność hodowli, przedstawiciele tego jednego gatunku różnią się od siebie diametralnie. Przedstawiciele małych ras ważą około kilograma, podczas gdy duże rasy osiągają nawet ponad 100 kg. Wzrost w kłębie znajduje się w zakresie od 10 cm do ponad metra. Oprócz tego, selekcji podlegały wszystkie inne cechy, zarówno fizyczne, jak i psychiczne. Jak w tym wszystkim odnajdują się kundle? Mieszańce bez jasnego i konkretnego pochodzenia, często niepodobne do żadnej innej rasy. Ciężko wychwalać ich wygląd, gdy tak naprawdę nie jest określony. Czy jednak jest coś, co rekompensuje kundelkom ich bękarcie pochodzenie?

Kundle – najdłuższa linia genetyczna psów

To czy psy pochodzą od wilków czy mają jedynie wspólnego przodka nie jest do końca stwierdzone. Prawdopodobnie jednak pierwsze psy miały cechy najbardziej zbliżone do dzisiejszych psów. Patrząc w drugą stronę – dzisiejsze psy są najbardziej podobne do swoich przodków. Wynika to z małej ingerencji człowieka w selektywność przekazywania genów. Powstawanie ras wynika z tej właśnie ingerencji i poniekąd jest ona bazą do powstania tego artykułu.

Czytaj także: Najpopularniejsze psy pracujące

Zestaw bluz dla psa i właściciela CUTTIE TEDDY BEAR czerwony
Prawdopodobnie pierwszą najważniejszą cechą doboru naturalnego u psów była ich łagodność

Dobór naturalny praprzodka psa

W poprzednim akapicie zostało wspomniane, że wpływ człowieka na ewolucję kundli był mały. Mały oznacza tyle, że nie był do końca celowy, lecz naturalnie praktyczny. Jedna z teorii o pochodzeniu psów mówi, że na wczesnym etapie kontaktów człowieka z psowatymi, preferowane były osobniki łagodne. Czyli te, które po pierwsze nie bały się podejść do osad ludzkich, a po drugie ta cecha pozwalała człowiekowi na większe zaufanie względem nowego towarzysza. Pierwsze psy musiały być przyjazne i nieagresywne, w przeciwnym razie ludzie nie zdecydowaliby się na ich wtargnięcie w swoje szeregi, gdzie często miały kontakt z bezbronnymi dziećmi. Ta teoria pozwala sądzić, że psy z natury są łagodne i z samego założenia nie powinno ich się bać. Sprawa nieco się komplikuje podczas świadomej i celowej ingerencji.

 

 

Człowiek tworzy rasy i wybiera cechy

Z biegiem czasu człowiek zaczął parować psy ze sobą na podstawie cechy. W niektórych przypadkach było to znaczenie użytkowe, tak jak w przypadku psów myśliwskich czy pociągowych, w innych czysto estetyczne. Wybierane do hodowli psy musiały posiadać konkretną cechę, np. długie nogi, lub ciężki do zdefiniowania zestaw cechy czyli np. terytorialność, skłonność do agresji oraz masywna postawa, w celu stworzenia idealnego psa stróżującego. W tym celu często parowano ze sobą rodzeństwo oraz bliskich krewnych. Taki zabieg doprowadził do zubożenia puli genowej, jeśli któryś z początkowych przedstawicieli posiadał wady genetyczne, to nawet jeśli były one recesywne, to miały bardzo dużą szansę na powtórzenie się w dwóch egzemplarzach w kolejnych pokoleniach. Nawet jeśli jakaś cecha nie była oczywistą wadą, to ciągłe jej pogłębianie doprowadziło do tendencji chorobowych specyficznych dla danego gatunku. W ten sposób owczarki niemieckie mają problemy z biodrami ze względu na znacznie krótsze tylne nogi, bulle często mają choroby swoich klapiatych uszu a buldogi francuskie i mopsy mają problemy z oddychaniem przez skrócenie górnego układu oddechowego.

Czytaj także: Choroby psów i ich objawy

Owczarki szkockie mają tak wąskie pyski, że zwykła obroża po prostu spada im z szyi

Bogata pula genowa zmniejsza ryzyko chorób genetycznych

Statystycznie każdy osobnik posiada dwa geny letalne recesywne, czyli takie, które nie objawiają się gdy zostaną przekazane wyłącznie od matki lub ojca. Takie geny w przypadku zdobycia podwójnego kompletu od obu rodziców doprowadziłyby do bardzo ciężkiej choroby lub śmierci. Brak związków kazirodczych oraz większa ilość osobników znacząco zmniejsza ryzyko spotkania dwóch przedstawicieli gatunku o tym samym genie letalnym. Dodatkowo kundle mają zazwyczaj zbalansowaną budowę ciała i układów wewnętrznych. Proporcjonalne rozłożenie masy ciała oraz odpowiednia długość poszczególnych elementów sprawia, że są mniej podatne na patologiczne zmiany w stawach i innych wrażliwych miejscach. Oczywiście może zdarzyć się, że kundel będzie poważnie chory, jednak stereotyp ich zdrowia wynika z czystej biologii i prawdopodobieństwa. 

Dodaj komentarz