Sterylizacja suki – co warto wiedzieć?

Posiadanie szczeniaków sprawia, że życie człowieka nabiera więcej kolorów. Drobniutkie łapki, cudne mordki, małe uszka i ta chęć przytulania rozczulają każdego dorosłego. Nie każdy jest jednak gotowy na posiadanie kilku psów i niestety historie domów, w których pojawiły się niechciane ciąże podopiecznych, kończą się bardzo różnie. Z pomocą przychodzi postępująca medycyna — lekarze weterynarii podpowiadają skuteczne sposoby pozwalające uniknąć tego rodzaju problemów. 

Sterylizacja suki — na czym polega i jak wygląda zabieg?

Sterylizacja suczki to nic innego jak chirurgiczne podwiązanie jajników. Działanie to blokuje możliwość zajścia w ciąże, ale nie blokuje działania hormonów. To bardzo często wykonywany w obecnych czasach zabieg, który przynosi wiele korzyści w zdrowiu fizycznym, ale także psychicznym. Społeczeństwo zaczyna dostrzegać problemy wynikające z rozmnażania psów bez opamiętania oraz pozostawiania ich „samym sobie”. Dla wielu jest to jedyne wyjście, które zabezpiecza czworonoga i pozwala nie dopuścić do wystąpienia nieplanowanych ciąż. 

Jakie są wady i zalety sterylizacji suczki?

Należy pamiętać, że każda ciąża, planowana czy nie, jest obciążeniem dla organizmu. Niewątpliwą zaletą sterylizacji suki jest ograniczenie niekontrolowanego rozrodu. Pozwala to walczyć z problemem bezdomności i przepełnienia schronisk dla psów. 

Suka po sterylizacji nie będzie musiała przechodzić ciąży urojonej, a w większości przypadków również nie występuje cieczka. Na ogół po zabiegu można zauważyć, że suczka jest spokojniejsza, nie zostawia krwistych plam, a co najbardziej odczuwają właściciele na spacerach — brak towarzystwa natrętnych adoratorów. 

Sterylizacja suki ma jednak nie tylko zalety, ale też wady. Główną z nich są możliwe do wystąpienia komplikacje po samym zabiegu bądź też po zastosowaniu znieczulenia ogólnego. Komplikacje po sterylizacji zdarzają się jednak niezwykle rzadko, choć właściciele muszą pamiętać, że nie da się w 100% ich wykluczyć. Mogą wystąpić ropnie pooperacyjne, zapalenia bądź też komplikacje związane z gojeniem się rady.

Wady i zalety sterylizacji to zawsze wielka księga pytań i tylko weterynarz może swobodnie odpowiedzieć na wszystkie nurtujące opiekuna zagadnienia — dlatego warto pytać, by znaleźć odpowiedzi na wszystkie pytania. 

Czytaj także: Kastracja psa

Zachowania i najczęstsze problemy z suką po sterylizacji

Wielu właścicieli suk obawia się, że po sterylizacji suka utyje. Warto wiedzieć, że nie jest to czynnik zwiększający ryzyko wystąpienia otyłości i nadwagi. Owszem — może mieć na to wpływ, jednak właściwe postępowanie opiekuna jest najważniejsze. Po sterylizacji u suki może zwolnić metabolizm, a to sprawia, że zmniejsza się zapotrzebowanie na energię. Ważne jest, by po zabiegu nie wynagradzać suczce cierpienia serwowaniem dodatkowych smakołyków czy przekąsek. Dodatkowo po dojściu do siebie, suczka powinna wrócić do dawnej aktywności fizycznej. Chcąc uszczęśliwić psiaka, warto podarować mu nową zabawkę czy gryzak, które spotkają się z równie dużym zainteresowaniem.

Zachowanie suczki po sterylizacji na pewno ulegnie zmianie — będzie spokojniejsza, łatwiej będzie można kontrolować czworonoga na spacerach, ponieważ nie będzie otoczona przez inne psy, które chciałyby pokryć sunię. 

Opieka nad psem po sterylizacji — co warto wiedzieć?

Większość lekarzy weterynarii twierdzi, że zabieg sterylizacji u suczki, warto wykonać w momencie, gdy przejdzie pierwszą ruję. Kiedy u suczki pojawi się cieczka, opiekun powinien udać się do weterynarza, który oceni stan zdrowia psa i wskaże, kiedy najlepiej wykonać zabieg. Na pytanie, “kiedy sterylizować suczkę”, odpowie lekarz. Sam zabieg może trwać od godziny do półtorej, a cena operacji sięga kilkaset złotych. 

Rekonwalescencja suki po sterylizacji. Jak sprawić, aby szybko doszła do siebie?

Przede wszystkim od razu przy odbiorze psa z kliniki, należy zapewnić mu ciepło, gdyż po znieczuleniu zaburzony zostaje ośrodek termoregulacji. Opieka nad suką po sterylizacji z początku jest pracą na cały etat, ponieważ przez pierwsze doby w domu trzeba psa bacznie obserwować. Drgawki, zaburzenia równowagi, piszczenie, szukanie wzrokiem to typowe objawy, które pojawiają się, kiedy psiak jest po znieczuleniu. Zapewnić trzeba mu również ciszę i bardziej spokojne miejsce w domu — zmysły psa są wyostrzone, a to sprawia, że potrzebuje on czasu, by w pełni się wybudzić po zabiegu. Rana po sterylizacji powinna być tak zabezpieczona, by pies nie miał do niej żadnego dostępu! Należy tego pilnować i kategorycznie zrobić wszystko, by suczka nie lizała rany, ani nie próbowała wygryźć szwów. 

Opiekun powinien również ograniczyć wszelką aktywność fizyczną, w tym spacery — wychodzić należy tylko za potrzebą. Działania te pozwalają uniknąć komplikacji pooperacyjnych i trudniejszego gojenia się rany.

W okresie rekonwalescencji, o ile lekarz weterynarii zaleci, są podawane leki. Opiekun pod żadnym pozorem nie powinien na własną rękę podawać psu żadnych środków farmakologicznych. Ważne jest również podanie pierwszego posiłku po upływie czasu wskazanego przez weterynarza.

Sama rekonwalescencja suki po kastracji zależy od organizmu, stanu jej zdrowia i ogólnej kondycji. Jeśli wystąpią inne dolegliwości, o których nie wspomniał lekarz, nie należy czekać, aż ustąpią, tylko możliwie najszybciej skonsultować je ze specjalistą. 

Czytaj także: Jak zadbać o psa po operacji?

Odzież ochronna po sterylizacji

Na pewno trzeba założyć, że ubranko pooperacyjne trzeba będzie wymienić kilka razy. Plamienia z rany po sterylizacji suczki to nic nowego i z pewnością małe krwawienia wystąpią — to normalny efekt gojenia. Można zakupić gotowe kubraczki, ale wiele osób decyduje się na samodzielne wykonanie takich ubranek — wystarczy w materiale zrobić cztery dziury na łapki i zawiązać na plecach. 

Doskonale sprawdzą się również skarpetki dla psa, które pozwolą ogrzać łapy i zapewnić mu odpowiedni komfort cieplny po zabiegu.

Podsumowując — czy warto poddać suczkę sterylizacji? Odpowiedź na to pytanie musi znaleźć indywidualnie każdy opiekun, biorąc pod uwagę ich własną sytuację, stan zdrowia i oczywiście możliwości w zapewnieniu opieki szczeniętom.