Obroża uzdowa dla psa

Wymagająca nauka chodzenia na smyczy

Ostatnimi czasy obroża uzdowa, czyli tak zwany halter, jest uważane za jedno z pozytywniejszych narzędzi do szkolenia psów. Jest to porównywane z kantarem w jeździectwie – przyjemne, bez negatywnych bodźców narzędzie do szkolenia zwierzęcia. Nie jest to jednak narzędzie kompletnie nie używające presji na zwierzęciu. Porównanie jednak tych narzędzi u tych 2 gatunków zwierząt jest dosyć nieudane.

Nauczenie psa spacerowania na smyczy jest trudne, dlatego warto kupić odpowiednie zestawy do nauki.

Nauka chodzenia przy nodze i spokojnego spacerowania na smyczy jest długim i żmudnym procesem, przy którym podawanie smakołyków czy zmiana kierunków, a nawet komendy słowne, nie zawsze przynoszą należyte efekty. Dostępność do różnych środków na rynku pozwala na eksperymentowanie i próbowanie. Należy jednak przed zakupem i użyciem danego sprzętu zdobyć jak najwięcej informacji na jego temat oraz zweryfikować ich użycie najlepiej z wykwalifikowaną osobą. Nieprawidłowe korzystanie z elementów szkoleniowych może być pogłębiające dla niepożądanych zachowań. Ciągnięcie do ciekawych miejsc lub zapachów jest objawem braku współpracy między psem a właścicielem. Pies w tym wypadku ma problem ze zrozumieniem intencji właściciela, które są dla niego niezrozumiałe. Wszelkie próby szarpania, używania obroży zaciskowych powodują, wzmocnienie doświadczeń psa (kojarzenie wyjątkowych sytuacji z bólem), co ostatecznie zwiększa problem.

Działanie haltera – obroży uzdowej

Zakłada się, że halter jest narzędziem do pracy pozytywnej, podczas stosowania którego nie dochodzi do użycia środków przymusu na psie. Jednakże jego działanie jest bardzo podobne jak działanie kolczatki, ma prowadzić do wygaszenia negatywnego zachowania poprzez brak dyskomfortu powodowanego niepożądanym działaniem. Dużo bardziej pozytywnym działaniem jest wzmocnienie w momencie w którym pies wykonuje działanie prawidłowo – brak wykonania polecenia lub błędne wykonanie powinien być ignorowane a szkolenie należy cofnąć o krok, aby pies mógł lepiej przyswoić komendę.

Dzięki halterowi można bez użycia siły kontrolować ruch głowy psa. Nacisk wokół kufy powodowany przez obroże uzdową jest wykorzystywaniem instynktów psa przez zachowania dyscyplinujące stosowane przez matki. W stadzie wilków zachowaniem uspokajającym lub dyscyplinującym jest ściskanie kufy zębami. Pasek znajdujący się na szyi psa powoduje nacisk na jej grzbietową część, a to wyzwala instynktowną reakcję wyuczoną w dzieciństwie – pies uspokaja się natychmiast, gdy jest podnoszony za kark. Wykorzystując naturalne akcje, jest bardzo skutecznym narzędziem treningowym, jednakże powinno być używane z głową. Jest to narzędzie, które nie dławi psa, nie wymaga siły, a pozwala na dobrą kontrolę nad psem. Nie ma on wad kagańca – pies może spokojnie pić, jeść, oddychać, bawić się czy aportować. Ważne jest, aby był prawidłowo dobrany do psa.

Gdy już nauczymy psa spacerowania z obrożą na smyczy, przyjdzie czas na korzystanie z takich eleganckich obróżek.

Halter jest niepolecanym narzędziem dla psów schroniskowych, które miały niewielki kontakt z ludźmi. Najlepszym w takim wypadku jest właśnie szkolenie wzmocnieniem pozytywnym. Pysk jest bardzo delikatnym obszarem psiego ciała. Na przykład psy schroniskowe źle reagują na nacisk na pysk, w tym wypadku jest to brak chęci współpracy. W tym wypadku obroża uzdowa powoduje jeszcze większe zamknięcie na współpracę. Halter nieprawidłowo używany w kontaktach z innymi psami może powodować nieprawidłowy kontakt z nimi, co prowadzi do zaburzeń w komunikacji i kolejnych problemów behawioralnych.

Czytaj także: Klucz do psiego szczęścia

Obroża uzdowa składa się z dwóch elementów – paska prowadzącego na szyi tuż pod szczęką psa i połączonego z drugim paskiem okalającym pysk u nasady. Na rynku znajduje się coraz to nowsze modele, jednak wszystkie bazują na tej samej zasadzie działania – jest to narzędzie głównie do zatrzymywania psa. Nie jest to do końca pozytywne wzmocnienie obroża uzdowa ma zatrzymywać psa przed wykonywaniem niepożądanego działania jakim jest ciągnięcie na smyczy. Jest to więc uniemożliwienie fizyczne wykonania działania negatywnego.

Jak używać kantarka?

Teoretycznie użycie tego narzędzia jest proste – zakładany je psu wcześniej go do niego przyzwyczajając, po czym przypinamy do kółka pod psim pyskiem lżejszą smycz, a drugą, główną, do obroży. Nie powinniśmy używać jej samodzielnie, gdyż w teorii pies ciągnąc powinien powodować napięcie się głównej smyczy, a w przypadku nadmiernego ciągnięcia być korygowany halterem w stronę prowadzącego. To mobilizuje do zahamowania i zapobiega wyprzedzaniu. Obroża uzdowa nigdy nie powinna być głównym narzędziem do sterowania psem. Używanie go samodzielnie może nie wprowadzać prawidłowego działania ze względu na jego budowę- warto wspomóc się pomocą drugiej osoby. Jest to narzędzie szkoleniowe, używane do czasu osiągnięcia efektu. Przesyła impuls o złym zachowaniu w momencie jego dziania się. Należy zwrócić uwagę, że przez swoją budowę nie powinno być używane na rasach psów małych które mają głowę o wiele niżej.

Jeżeli chcemy, by nasz psiak był zawsze widoczny, to taka obroża świecąca to doskonały wybór.

Zoofizjoterapeuci wypowiadają się, że obroży uzdowej dalej nie powinno się używać u psów młodych które u których mogą powodować zaburzenia w rozwoju odcinka szyjnego kręgosłupa, natomiast u psów starszych nie powinno się go używać ze względu na słabe kości stawy i zwyrodnienia. Schroniskowe w tym wypadku również powinny być szkolone w sposób inny, gdyż przebywające w złych warunkach zwierzęta, przechodzone choroby, niedożywienie, małe ilości ruchu i miejsca, często cierpią na głębokie zwyrodnienia kręgosłupa. Może to być niebezpieczne dla ich zdrowia i życia. Również psy z kiepsko rozwiniętym układem mięśniowym mogą cierpieć przy użyciu haltera. Stosowanie haltera w przypadku psa, który wyrywa się do innych psów i ma wysoki próg bólu może się skończyć złamaniem, uszkodzenia mięśni więzadeł i ścięgien.

Jeżeli chcemy używać narzędzi treningowych należy przede wszystkim mieć dużą wiedzę na ten temat, a jeżeli nie jesteśmy co do tego pewni powinniśmy zwrócić się do szkoleniowca. Każde narzędzie posiada wady i zalety – należy wziąć pod uwagę wszystkie za i przeciw. Przede wszystkim należy używać narzędzi szkoleniowych z głową. Istnieją konkretne metody szkoleniowe, które wraz z narzędziami treningowymi pozwolą na zdobycie posłuszeństwa u psa. Są to metody humanitarne, lecz wymagają dużej konsekwencji i treningu – posiadanie psa wymaga zaangażowania i poświęcenia mu czasu oraz uwagi, jeżeli chcemy, żeby był grzeczny.

Czytaj także: Higiena psa – jak dbać o pupila